Entra nel nostro Canale Telegram!
Ricevi tutte le notizie in tempo reale direttamente sul tuo smartphone!
L’Agneddhu ‘e Pasqua
(POESIA IN DIALETTO CATANZARESE DI MARIO MARTINO)
Na fhàcia ‘e luna de supa n’olivara
smìccia nta’ n’ortu, a la cuntrùra,
l’Agneddhu cch’è ‘ntentu a lu prejàra…
(...Cch’è tristu chistu càlicia, Signura!)[MORE]
E suda sangu Cu’ spargiu perdunu;
e lacrimi nd’agghjutta a ‘sta Passiona.
Assem’ad iddhu mo non c’è nessunu:
de nuddhu senta cchjù na vùcia bona…
U quetu d’a nottata all’intrasatta
si pèrcià ppe’ nu gridu de dolura:
abbaca l’Agneddhuzzu mo scumbatta!…
(...Cchi chjàga, chistu càlicia, Signura!)
Nu traditura senza intendimentu
ppe’ trenta sordi na “maistà” vindìu;
e senza pisu e né ripenzamentu,
‘ngualau sup‘a vilanza u Figghju ‘e Diu.
E’ lura cchi già tuttu ormai si ficia:
l’antica profhezzija, eccu, s’abbèra:
si spàrtanu li vesti ‘e n’infelicia
e portanu l’Agneddhu ‘nt’a galera…
E fu ’a Crùcia ccu’ tri chiòvi arruzzati
u trònu cchjù gravusu de dolura
do’ Rè cchi predicava “Perdunàti!”
(...Cch’è amaru chistu càlicia, Signura!)
U labbru santu ccu’ acitu vinna untatu
e u pettu caru de sputi abbomberàru,
cc’u spetu longu perciàru lu costatu
e ccu’ spinusu sertu ‘u ‘ncurunàru…
E fu passiona ‘nzin’all’ùrtumu hjatuna…
e fu tormentu e lancinanta scempiu...
Ma a lu rehjàtu ‘e “Patra meu perduna”,
si scuffundaru catarratti e tempiu!
Do’ jornu vinna menu ‘n cielu ‘a lùcia
e u sùla diventau na nègghja scura
sup’a la trèmpa smaladitta e sup’a Crùcia
mentra chjcava ‘a capu u Bon Pastura!
Cchi jornu amaru fu pp’a mammareddha!
cchi chjantu ‘e cora!... ‘e mamma scunsulata,
‘e mamma cchi de’ mammi èsta ‘a cchjù bedha,
sutt’a na crucia ‘e sangu ‘ndinocchjata...
Ma u terzu jornu no, fu ‘e cuntentizza!
Fu Pasqua de l’Agneddu… ‘e giubileu!…:
Si smoticàu na petra e fu… randizza!
E u càlicia fu dùcia!... (u Cristu meu!)
MARIO MARTINO